نبرد اورلئان (شالون)


از قرن چهارم میلادى به بعد امپراتورى عظیم رم با چند مشکل بزرگ نظامى روبه رو شد: ابتدا عدم قطعیت پیروزى در مرزهاى
شرقى، به دلیل قدرت امپراتورى ساسانى، دوم فشار بى امان قواى اقوام شمال اروپا، سوم وسعت بیش از اندازه امپراتورى و چهارم بروز
جنگ هاى داخلى. اما از 400 میلادى عامل جدیدى به این عوامل اضافه شد. قدرت گرفتن هون ها.

هون ها که از سرزمی نهاى بسیار دوردر شرق (شمال چین) آمده بودند اکنون آرام آرام در حال نفوذ به داخل شرق اروپا بودند. در
406 میلادى آن ها دیگر غیرقابل چشم پوشى نبوده و به دلیل قدرت جنگاورى بخش بزرگى از غرب دریاى خزر، شمال دریاى سیاه و
بالکان امروزى را در تصرف گرفتند. اما به دلیل فقدان رهبرى مقتدر تا 433 براى رم خطرناك نبودند.

ورود آتیلا به صحنه تاریخ در سال 433 ناگهان صحنه نبرد را تغییر داد. هون ها اکنون با برنامه، اقوام پرقدرت جنگل نشین، ژرمنى،
ویزگوت، فرانک و بورگوندى را یکى پس از دیگرى از صحنه مبارزات اروپاى قرن پنجم حذف کردند.

آتیلا ابتدا در 436 بورگوندها را درهم کوبید و در 443 سراسر آلمان را گرفت. آتیلا که خود را بلاى آسمانى مى نامید تا آن روز هیچ
شکستى نخورده بود و تنها حاضر شده بود ازنابود کردن پایتخت امپراتورى رم شرقى بیزانس خوددارى کند. البته مردم بیزانس 60
هزار تالان طلا به او غرامت دادند و حاضر شدند خراجگذار وى باقى بمانند.

در این زمان امپراتورى هون ها از قفقاز تا کوه هاى آلپ وسعت داشت و طى سه دهه آتیلا قدرتى را ایجاد کرد که به تنهایى از
امپراتورى دو تکه شده ى رم و امپراتورى ایران بزرگ تر شده بود.

« رم ضعیف شده » می دانست قادر به جلوگیرى از سقوط فرانسه (گل) به تنهایى نیست بنابراین از اقوام شمالى اروپا نظیر فرانک ها،
ویزگوت ها و بورگوندى ها کمک خواست. این اقوام نیز اگر چه تا آن زمان دشمن رم بودند اما اکنون به خوبى مى دانستند که سرنوشت
غرب اروپا به این نبرد بستگى دارد.

در 451 میلادى آسیوس فرمانده رمى، با سپاه بزرگى از نیروهاى اروپایى در دشت شان (شالوئیک) در شمال فرانسه در انتظار آتیلا
ماند. آتیلا که از تصرف ارولئان ناامید نشده بود به مصاف با این نیروى بسیار عظیم رفت. نبرد بین دو نیرو مدتى ادامه یافت و
على رغم کشته هاى بسیار زیاد از طرفین نتیجه قطعى حاصل نشد. اگر چه برنده واقعى متحدین اروپایى بودند چرا که براى اولین بار
توانستند نیروهاى آتیلا را متوقف کنند. آتیلا پس از دریافت این ضربه دیگر نتوانست در غرب پیشروى کند اگر چه رم غربى نیز در
سال بعد غرامتى سنگین به آتیلا داد تا او به رم حمله نکند و سردار خونخوار هون نیز موقتا از توسعه امپراتورى عظیم خود دست
کشید و به تجدید قوا پرداخت.



مرگ آتیلا

آتیلا على رغم خوى وحشى و خونخوارش فوق العاده سیاستمدار بود و در فرماندهى نظامى نیز در بین اقوام وحشى تنها با مردانى چون
چنگیز و تیمور قابل قیاس است. مرگ او در 453 به دست یک دختر به اسارت گرفته شد دنیا را از شر او نجات داد در غیر این
صورت بدون شک او 2 سال بعد براى گرفتن غرب و جنوب غرب اروپا اقدام مى کرد. حال آن که با مرگ وى پسران بى کفایت اش
(خوشبختانه) کل امپراتورى او را در یک دهه به باد دادند.



اهمیت نبرد شالون

آتیلا ظرف 20 سال غرب روسیه امروزى و سرزمی نهایى که امروز لهستان، مجارستان، اتریش، آلمان، شرق فرانسه، صربستان،
کراوسى، اکراین، دانمارك، جمهورى هاى بالتیک، رمانى و بلاروس خوانده مى شود را تصرف کرد و براى اطاعت کامل اروپا تنها به یک
پیروزى بزرگ دیگر در غرب نیاز داشت چرا که در شرق بیزانس (رم شرقى) قدرت او را پذیرفته بود.

اگر در دشت شالون و اورلئان اتحاد بزرگ قبایل و دول اروپا شکل نگرفته بود بى شک آتیلا آبادى اى براى مردم اروپا باقى
نمى گذاشت.

آتیلا اگر چه از جنگجوترین سواران جنگى برخوردار بود اما ترکیب نیروهاى مدافع نیز اثر مناسبى داشت. پیاده نظامى رمى در کنار
سواران شمالى قدرت نظامى آتیلا را خنثى کرد. 800 سال بعد نیز شرق گرفتار فردى به نام چنگیزخان شد اما متأسفانه قادر به رخنه
او و قومش نشد و صدها سال شرق در تسخیر این اقوام خطرناك باقى ماند.